Μπρινετιέρ, Φερντινάν

(Ferdinand Brunetiere, Τουλόν 1849 – Παρίσι 1906). Γάλλος κριτικός και ιστορικός της γαλλικής λογοτεχνίας. Από τους 30 περίπου τόμους του, από την έδρα της Ecole Normale Superieure και από τις σελίδες της Επιθεώρησης των δύο κόσμων (Revue des Deux Mondes), στην οποία ήταν αρχικά συνεργάτης και ύστερα διευθυντής, ο Μ. δέσποζε στη γαλλική κριτική κατά τα τέλη του 19ου αι. Λογοτεχνικό ιδανικό του αποτελούσε ο ορθολογικός κλασικισμός του 17ου αι., όπου, κατά τη γνώμη του, το «γαλλικό πνεύμα» είχε φτάσει σε τελειότητα μορφής και ουσίας. Με αφετηρία τη βασική αυτή αρχή πολέμησε σκληρά τα κινήματα τα οποία (κατά την άποψή του) ήταν εχθροί αυτού του «πνεύματος», όπως ο ρομαντισμός, ο συμβολισμός, ο νατουραλισμός. Την κριτική του σκέψη την επηρέασε όμως βαθιά και ο θετικισμός, όπως αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο εφάρμοζε τη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης στην ιστορία των γραμμάτων. Στην Εξέλιξη των ειδών στην ιστορία της λογοτεχνίας, (1890) υποστήριξε ότι κάθε λογοτεχνικό είδος γεννιέται, αλλάζει και χάνεται ή μεταμορφώνεται, όπως συμβαίνει με τους οργανισμούς του βιολογικού κόσμου. Από τη θεωρία αυτή προέρχεται η ιστορική μέθοδος, που υπήρξε οδηγός στην κριτική του Μ. και εκδηλώνεται κυρίως στο βασικό του έργο, δηλαδή στους εννέα τόμους: Κριτικές μελέτες περί της ιστορίας της γαλλικής λογοτεχνίας.